Móðurmissir í skugga mistaka 

Móðir mín lést fyrir nokkrum árum. Allur aðdragandi að dauða hennar var eins og martröð og fjöldi mistaka átti sér stað. Við mamma vorum alla tíð mjög nánar og tók ég dauða hennar mjög nærri mér. Ekki síst vegna þess að ef hún hefði fengið rétta sjúkdómsgreiningu strax væri hún líklegast enn á lífi. Ég veit að mamma hefði ekki viljað að ég segði frá þessu opinberlega en ef það gæti bjargað einhverju, þótt ekki væri nema einu mannslífi, þá hefur dauði hennar ekki verið til einskis.  Við mamma vorum alla tíð afar nánar. Ég bý í sveit og þau...