Arfurinn

Gamall skólabróðir minn, Grímur, komst yfir mikið fé þegar hann átti nokkur ár í fertugt. Kannski reyndi einhver sem vissi af því að gefa honum góð ráð, fjárfesta eða fara bara varlega, en þá hefur hann ekki hlustað. Sennilega naut hann þess bara að eignast fullt af vinum og láta draumana rætast. Við Grímur ólumst upp í kaupstað á landsbyggðinni. Ég flutti þaðan þegar ég fór í framhaldsnám í Reykjavík, stofnaði svo fjölskyldu og bjó þar árum saman. Þegar mig fór að langa aftur heim þreifaði ég fyrst fyrir mér, hringdi nokkur símtöl og tæpu ári seinna vorum við hjónin...