Þegar enski ástmaðurinn spurði hvort ég væri til í að prófa að leyfa honum að binda mig hugsaði ég mig ekki tvisvar um. Ef ég treysti einhverjum til þess, væri það hann. Þegar hann setti svo á mig handjárnin hvarflaði að mér að kannski hefði þetta ekki verið svo sniðug hugmynd eftir allt saman. Ég hafði auðvitað ekki þekkt hann svo lengi. Var hann ekki örugglega traustsins verður? Var hann nokkuð að sækja vini sína og bjóða þeim í skoðunarferð um þá íslensku eða eitthvað þaðan af verra?
