Dýrð í dauðaþögn

Eins auðvelt og það nú er fyrir enska ástmanninn að tjá sig um allt milli himins og jarðar, virðist honum lífsins ómögulegt að tjá sig í rúminu. Þ.e.a.s. með stunum og hljóðum. Honum liggur reyndar mjög lágt rómur þegar hann talar, en í kynlífsathöfnum er hann bara gjörsamlega hljóðlaus. Á silent. Ég viðurkenni að ég var farin að hafa áhyggjur af því að hann hreinlega nyti þess ekki sem ég var að gera við hann í rúminu. Þögn er vissulega gulls ígildi en halló, þetta var eins og að sofa hjá í kirkjugarði um miðja nótt. Hann fullvissaði mig um...