Með dassi af æðruleysi eru þér allir vegir færir

Texti: Guðrún Óla Jónsdóttir Margir þekkja æðruleysisbænina úr hinum ýmsu 12-spora samtökum. Ég kynntist henni fyrst þegar ég byrjaði að vinna í sjoppunni á Vogi þegar ég var fimmtán ára, að verða sextán. Þetta sumar varð mér lærdómsríkt og ég greip í afleysingar í hinum ýmsu störfum á Vogi næstu árin. Mér hefur alltaf þótt æðruleysisbænin falleg og ég hef stundum gripið til hennar. Það kemur nefnilega stundum fyrir að verkefni lífsins geta verið ansi krefjandi og jafnvel virst óvinnandi vígi að ljúka þeim. En á einhvern ótrúlegan hátt hefst það svo. Með dassi af æðruleysi jafnvel. Einhvers staðar rak...