Raunverulegi óvinurinn

Texti: Silja Björk Björnsdóttir Ég var átta ára þegar ég sá klám í fyrsta skiptið. Við vinkonurnar komumst í Bleikt & blátt-safn foreldra einnar okkar og þar undir staflanum af stórbrjósta konum á glansandi forsíðum fundum við ómerkta VHS-spólu sem vakti athygli okkar. Eins og eðlilegt er fyrir átta ára börn vorum við forvitnar og þessar myndir vöktu einhverjar spennandi, frumstæðar tilfinningar innra með okkur sem við fengum ekki alveg skilið. Myndskeiðin sem okkur birtust á skjánum hins vegar voru af ýmsum toga, misgróf og misofbeldisfull og auðvitað alls ekki ætluð augum átta ára barna. Þetta var eitthvað allt annað...