Ein besta vinkona mín viðurkennir það kinnroðalaust að hún hafi ekki misst meydóminn fyrr en hún var komin á þrítugsaldur og auðvitað ætti hún ekki að skammast sín neitt fyrir það. Önnur vinkona mín sem skildi eftir tæplega þrjátíu ára sambúð með manni sem var hennar fyrsti og eini í öll þessi sambúðarár, sagði mér að þegar hún hafi sofið hjá í fyrsta sinn eftir skilnaðinn hafi henni liðið eins og hún væri hreinlega að missa meydóminn í annað sinn.
