Nokkrar vinkonur mínar eru enn í leit að hinum eina sanna og trúa því statt og stöðugt að hann sé þarna úti, ætlaður „henni einni“ ævina á enda. Það hefur þó verið þrautin þyngri að finna viðkomandi og enn hefur hann ekki fundist á neinum bar borgarinnar, ekki neinu kaffihúsi og hvað þá á stefnumótaforritunum. Sumar furða sig á þessu og ég skil það vel, því á meðan þeim gengur ekkert í leitinni miklu virðast aðrir ekki eiga í neinum vandræðum með að finna draumaprinsinn eða -prinsessuna og það meira að segja án þess að hafa neitt fyrir því!
